මා දුටු මැයි දිනය

Highway එකේ ගියෙමි

CTB බස් නවතා තිබෙනු දුටිමි

බමන මතින් ඇවිදින්නන් දුටිමි

පේලියට මුත්‍රා කරන උන් දුටිමි

ඉන්දියවදැයි සිතුනි

උන් මැයි දිනයේ අරුත දන්නේදැයි නොදනිමි

පොලීසිය අහක බලගෙන යනහැටිත් දුටිමි

නීතිය කොහේදැයි නිදනිමි

මැයි දිනය යනු මෙයදැයි සිතුනි . . .

ජීවිතය -> ආදරය -> ගංගාව

සුනිල දිය දහරක්
ගලා යයි හෙමි හෙමින්
බොහෝ ගල් පර මැදින්
රිංගමින් නොනැවතී . . .

කඳු මුදුනින් නැගී
දිය පහර එකතුවී
ඇරැඹි ඒ දිය දහර
ගලා යයි ඉපිලෙමින් . . .

බාධකවල හැපී
දිය පහර සැඩ වෙවී
පෙන බුබුලු නංවමින්
චන්ඩ ලෙස ගල යයි . . .

කාලයක් ගලා ගොස්
ගැඹුරුවෙයි දිය පහර
සීරුවෙන් ගලා ගොස්
නිම්තෙරක් සොය යයි . . .

කාලය -> ඉරිතැලීම

මේ චණ්ඩ සූර්ය නගරේ
විඩාපත් මහපොලොව
දිය බිඳක් අයදිමින්
ඉරිතලා යන විලස
බිඳීයා හැක සිතක්
කාටත්ම නොදැනෙන්න. . .

කාලයේ වැලිතලාවේ
දස අතේ ඇවිද ගිය
පා සටහන් මකා
ඇදී යන මාරුතය
කොයිබ යාදෝ නොදැන
තව දුරක් යා නොහැක . . .

මාරුතේ හමා ආ
කැට කැබලිති වැදී
බිඳුනු වීදුරුව සේ
ඉරි තැලුණු  සිත් ඇතිව
පිළිසකර කරගන්න
වෙහෙසෙමින් නිශ්ඵලව . . .

පමාවූ මල් සුවඳ

පමාවූ මල් සුවඳ
හමා යයි හෙමි හෙමින්
සිත් අහස සිසාර
හදේ කොන කොනහමින් . . .

ගිරි දුර්ග පසු කරන්
ගලා ආ මල් සුවඳ
අඳුරු මිටියාවත දිගේ
හමා ගොස් වියලෙමින්
කෙම්බිමක් සොයාවිත්
උණුහුමක් අයදිමින්
හදේ දොරගුලු ඇරන්
ලැගුම්ගෙන නොදැනීම . . .

නිහඬ මාවත් දිගේ
මග නොදැන ඇවිද ගිය
විඩාබර හදවතට
සුනිල දිය දෝත සේ
හමා ආ මල් සුවඳ
අයිතිකරගනු පිණිස
නෙලාගෙන සුවඳ මල
සුරකිම්න් දිවිතුරා . . .

හුදකලා මලක් සහ අතරමංවූ සමනලියක්

දෙලොවක අතරමංව
අඳුරේ අතපත ගාමින්
කොතෙක් දුර යා හැකිද
නාඳුනන මේ මගේ . . .


ජීවිත නිම්නය දිගේ
නිමක් නැති මාවතේ
ඇවිදිමින් ඔහේ යයි
කාලයේ වැලි තලාවේ . . .


ඇවිද යන මාවතේ
මල් පිපී වැනේවී
හුදකලා මලක් ඇත
ජීවිතය අයදිමින්
අත පොවන මානයේ
නෙලාගත්තද අතට
රැගෙන යාමට නොහැක
තබාගන්නට නිබඳ . . .


පමාවී දැනුනු ඒ
මල් සුවඳ විඳගමින්
හැර යන්න සිදුවේද
හුදකලා මග දිගේ . . .


මග නොදැන යන අතර
අහම්බයකින් වගේ
හමුවූ සමනලියගෙන්
කෙසේ අසනුද මගක්
නොදන මග පියඹලා
අතරමං වී ඇයත් . . .

නිමාවූ සරසවිය

උනුන් පරයා නැගෙන උන් මැද
ගෙවූ කාලය අවසන්ව ඇත
දුවන්නන්වාලේ දිවූ මග
විඩාවට අවසානයක්වෙද. . . 


සිවු වසක් තුල ගෙවූ දිවියේ
සොඳුරු සටහන් මතකයන් මැද
කටුක අමිහිරි මතකයන් ඇත
සිතේ පතුලේ ගැඹුරු තැන්වල. . . 


යායුතුව ඇත හැරදමා අද
නිමාවී ඇත සරසවි දිවිය අප
නික්මයාමට අවසරයි මට
සමුදෙමින් සරසවි බිමට අද. . . 


මිතුරු කැල හා කරපු දඟකම්
ආයේ එන්නේ නැත දිවිය වෙත
දුටිමි විවිධාකාරයේ මිනිසුන්
බෙලි කැපිලි සහ තවත් ජඩ කම්.  . .


සොඳුරු කාලය නිමාවී ඇත
කටුක කාලය උදාවී ඇත
ජීවිතේ බර දෙඋර මත ගෙන
සීරුවෙන් දැන් යායුතුව ඇත. . .

නිදහසේ පියාඹන්න

ඉමක් කොනක් නැති
නිල් අහස පුරා
පාවෙන්න ඇත්නම්
සුලඟසේ සැහැල්ලුවෙන්
සියලු බැම්මෙන් මිදී
ජීවිතේ බර හැරදමා . . .


ජීවිතේ හිණිපෙත්ත මතින්
අහසට පැන කුරුල්ලෙකුසේ
නිදහසේ පියඹන්න ඇත්නම්
වගකීම් අභියෝගවලින් 
විඩාපත් සිතට
රැල්ලට තරඟයේ දුවා
විඩාපත් ගතට
වෙමින් මඳකට අස්වැසිල්ලක් . . .


අහස සේ සැහැල්ලුව
පොලොව සේ නිසලව
කුරුල්ලෙක් සේ නිදහසේ
සිටිය හැකිනම් ජීවිතේ . . .